مروري بر پيشگيري از پوسيدگي در كودكان
پوسیدگی دندانی شایع ترین بیماری مزمن دوران کودکی است و باتوجه به اینکه می تواند سبب بروز مشکلات قابل توجهی برای کودک و والدین او شود، پیش گیری از آن از اهمیت به سزایی برخوردار است. این وضعیت مولتی فاکتوریال بوده و برای ایجاد آن نیاز به وجود همزمان سطوح دندانی مستعد، میکرو ارگانیسم های پوسیدگی زا، رژیم غذایی پوسیدگی زا و زمان کافی جهت ایجاد پوسیدگی وجود دارد. علاوه بر آن، عوامل محیطی که در صدر آنها وضعیت اقتصادی- اجتماعی می باشد نیز موثرند.
چهار روش کلی پیش گیری از پوسیدگی شامل: آموزش بهداشت، اصلاح رژیم غذایی، فلورایدتراپی و فیشورسیلنت می باشند. استفاده از فلوراید موضعی با غلظت پایین مثل خمیردندان ها و دهانشویه ها در منزل قابل انجام است، در حالی که فلورایدتراپی با محصولات حاوی غلظت بالای فلوراید مانند ژل ها و وارنیش ها به صورت حرفه ای برای بیمار توسط دندانپزشک صورت می گیرد. فلوراید موضعی با اثرگذاری بر سطوح صاف دندان ها از طریق ایجاد کریستال های فلوروآپاتیت سبب مقاومت ساختار دندان در مقابل پوسیدگی شده و قابلیت کاهش ریسک پوسیدگی را بین 25% تا 75% دارد.
فیشور سیلنت روش دیگری است که با پوشاندن پیت ها و شیارهای مستعد به پوسیدگی در دندان های سالم بیمارانی که اندیکاسیون دریافت آن را دارند، به میزان قابل توجهی سبب کاهش ریسک پوسیدگی می شود.
در نهایت، میزان موفقیت هر دو روش نام برده بستگی به تشخیص صحیح و رعایت متدولوژی دقیق دارد.